En caso de violacións de varios órganos ou sistemas que non se prestan a unha explicación médica estándar, crese que se produce unha disfunción vexetativa (VD). Este é un complexo de síntomas dispares que non son causados por trastornos físicos, senón por trastornos nerviosos do corpo. Anteriormente, a patoloxía chamábase unha distonía vexetalvascular ou neurocirculatoria, pero este termo foi obsoleta, así como enfoques convencionais para o tratamento da enfermidade.
Causas da disfunción autonómica
O complexo síntoma descrito desenvólvese debido a un mal funcionamento no sistema nervioso autónomo, que é responsable da regulación e control do funcionamento dos órganos internos. Os motivos desta violación son:
- patoloxías endocrinas (gónadas, glándulas tiroides, glándulas suprarrenales);
- herdanza;
- desequilibrio hormonal;
- sobrecarga psico-emocional;
- danos orgánicos ao cerebro;
- susceptibilidade ao estrés;
- enfermidades crónicas do sistema dixestivo e cardiovascular;
- exceso de traballo;
- depresión;
- fumar a longo prazo e alcoholismo;
- mal uso de alimentos pouco saudables.
Síntomas de disfunción do sistema nervioso autonómico
As manifestacións clínicas do problema en cuestión son moi diversas e cada paciente ten o seu propio conxunto de características específicas, ás veces completamente independentes.
En conexión coas moitas variantes do curso da patoloxía, é habitual clasificar os seus síntomas como segue:
1. Signos de disfunción autonómica do corazón:
- incomodidade, dor no peito;
- salta presión arterial;
- flutuacións na frecuencia cardíaca;
- aumento da frecuencia cardíaca.
2. Manifestacións do sistema respiratorio:
- asfixia;
- dificultade para respirar e exhalar;
- síndrome de hiperventilación;
- falta de aire.
3. Síntomas de HP por parte do sistema dixestivo:
- eructos con aire;
- trastornos dispepticos;
- peristalsis fortalecida;
- angustia abdominal.
4. Os signos da enfermidade das membranas mucosas e da pel:
- sequedad na cavidade oral;
- tremor de mans ;
- enrojecimiento, cianose da pel, hiperemia manchada;
- sensación de entumecimiento, hormigueo;
- aumento da transpiración.
5. Clínica de patoloxía do lado da psique:
- irritabilidade, tactitude;
- ansiedade e medo irracional; ansiedade;
- trastornos do soño;
- incapacidade de concentrar a atención.
6. Manifestacións de HP do sistema urogenital:
- síndrome premenstrual;
- micción frecuente (disuria).
7. Síntomas do sistema musculoesquelético:
- dores de cabeza de tensión;
- sensacións dun "coma" na gorxa;
- convulsións e espasmos musculares;
- ansiedade motor;
- dor nos músculos.
Na maioría dos casos, a disfunción vexetativa é diagnosticada nun tipo mixto - sen o predominio de ningún grupo de manifestacións clínicas. Ademais, acompaña os seguintes sinais xerais e inespecíficos:
- temperatura corporal subfebril;
- mareas;
- fatiga;
- un sentimento de escalofríos;
- mareos, desmaio ;
- astenia.
Tratamento da disfunción do sistema nervioso autonómico
A base da loita contra este complexo de síntomas é a psicoterapia. Xeralmente leva 10-15 sesións para estabilizar o estado nervioso.
As preparacións farmacolóxicas úsanse como tratamento de mantemento. Os seguintes grupos de medicamentos adóitanse utilizar:
- antidepresivos;
- normotimics;
- bloqueadores beta;
- antipsicóticos con propiedades sedantes;
- nootrópicos;
- drogas vasoactivas;
- estabilizadores vexitivos.
Para deter efectivamente as manifestacións clínicas da patoloxía, prescríbese a terapia sintomática correspondente aos signos de HP.