Se hai indicacións axeitadas, as receitas de levomicetos para nenos son prescritas con bastante frecuencia. A sustancia activa é cloranfenicol. A composición das gotas oculares de levomicetina tamén inclúe ácido bórico e auga. A droga refírese aos antibióticos e demostra unha gran eficacia na loita contra as bacterias que poden provocar o desenvolvemento de enfermidades graves. Estes inclúen o tracoma, que ata o descubrimento de antibióticos causou ceguera completa.
Acción de Levomycetin
Levomycetin trata con éxito a psitose, o que causa danos nos pulmóns, o sistema nervioso, o bazo e o fígado. A súa efectividade contra certas cepas de bacterias, insensibles aos preparados de estreptomicina, penicilina e sulfonamida, foi probada clínica. Levomycetin non causa adicción, a resistencia á droga en patógenos desenvolve lentamente o suficiente. As indicacións máis comúns para o uso de pingas de levomicetina son a conjuntivite, a blefarite ea queratitis. Os principais síntomas que indican procesos inflamatorios nos ollos son a dor, a vermelhidão, a opacidade da córnea. Se o tratamento da conjuntivite en nenos con axuda de levomicetina aínda se pode realizar de forma independente, as enfermidades máis graves requiren unha intervención cualificada. É moi difícil diagnosticar a enfermidade pola súa conta, polo que é mellor ir ao hospital de inmediato.
Características do tratamento con levomicetina neonatal
Sobre a cuestión, se é posible que os nenos tomen levomicetina, indícanse por un resumo á preparación, o que indica que se usou desde os catro meses. Pero nalgúns casos, os pediatras prescriben pingas de levomicetina e para os recién nacidos, xa que hai que loitar con infeccións agudas que non son susceptibles
O uso de levomicetina para nenos de ata un ano pode provocar unha "síndrome gris". Os seus sinais son trastornos de respiración, baixada de temperatura, sombra gris-azul da pel. Os riles por falta de enzimas funcionan lentamente, hai intoxicación, afectando os vasos sanguíneos e o corazón.
Os efectos secundarios tamén inclúen reaccións alérxicas, supresión da microflora intestinal, redución do nivel de hemoglobina, náuseas, vómitos e diarrea.