Impresión

Do mesmo xeito que a maioría dos mamíferos, un home nace unha criatura moi indefensa, altamente dependente de individuos dunha especie adulta, en particular - dos pais. Dado que todo o tempo o neno estará rodeado pola súa propia especie, o seu adestramento temperá toma a forma de chamadas imprinting, imprinting. Trátase do que é a impresión e contámosche a continuación.

O mecanismo de imprenta baséase na fixación de determinados obxectos ou formas de comportamento, e normalmente é posible durante un período limitado do período "crítico", nas primeiras etapas da vida. Ademais, a impresión é moi difícil de cambiar e leva tempo capturar, para unha única reunión co obxecto de imprimir.

Por primeira vez, a pegada foi estudada sobre aves, cuxos fillos están inmediatamente despois do nacemento e seguen aos pais (pode observarse un "seguinte" en algúns mamíferos, por exemplo, ciervos, cabalos, etc.), e os pais "seleccionan" os pollitos do primeiro visto seres e ata obxectos. O único requisito dos pollitos era que a "nai" se movería, isto é, para que poidas seguilo.

Máis tarde, descubriuse a formación de reaccións condicionadas aos cheiros nos cachorros e tamén se revelaron os principais tipos de imprenta. Como se viu, a impresión é peculiar non só para os animais, senón tamén para os seres humanos.

Tipos de impresión en humanos:

Quizais xa escoitou falar dun concepto tan xenórico como a impresión, pero a impresión xenética é un proceso epigenético que se produce nun nivel diferente. E se mediante a imprenta en psicoloxía podemos rastrexar procesos psicolóxicos e a formación da percepción do mundo da persoa, o fenómeno xenético da gravación xenómica é de interese para os científicos, ante todo desde o punto de vista do estudo das enfermidades hereditarias.

Na psicoloxía, crese que a impresión nunha persoa ocorre nun tempo bastante longo - desde o nacemento ata os seis meses. Pero os próximos anos son moi importantes para o neno, imprimindo un modelo de relacións co mundo exterior. Non sen razón, algunhas nacións consideran que os nenos teñen ata seis anos de feiticeiros, os contactos cos que están estrictamente regulados. E recorda os contos de fadas, nos que os nenos pequenos ven o mundo non é o mesmo que os adultos o perciben.