O osteoma ósea é un tumor de tecido óseo benigna, nunca maligno e non se estende aos tecidos circundantes. Os osteomas desenvolven lentamente, na maioría dos casos son soltos (con excepción da enfermidade de Gardner, na que se observan múltiples lesións de ósos craneales).
Localizados principalmente na superficie externa dos ósos, os osteomas son máis frecuentemente formados no tibial, femoral, fibular, radial, húmero. Tamén moitas veces, os osteomas sitúanse nos ósos do cráneo (occipital, parietal, frontal), nas paredes dos sinais paranasais, nas mandíbulas. Ás veces os osteomas afectan a columna vertebral.
Causas do osteoma do óso
Non se coñecen as causas exactas do desenvolvemento desta patoloxía, pero hai unha serie de factores predisponentes:
- herdanza;
- lesións;
- gota ;
- sífilis;
- reumatismo.
Clasificación do osteoma
Segundo a estrutura, distínguense as seguintes especies:
- Sólido (consiste nunha substancia densa, dispostos en forma de placas);
- esponjoso (consiste nunha sustancia esponjosa porosa);
- En forma de cerebro (contén cavidades cheas de medula ósea).
Síntomas do osteoma óseo
As manifestacións clínicas desta lesión dependen do sitio de localización.
Os osteomas localizados no lado externo dos ósos craneos son indolores e representan formacións inmensas densas que se poden probar baixo a pel. Se o osteoma está dentro do cranio, poden aparecer os seguintes síntomas:
- dor de cabeza;
- memoria e deterioro da atención;
- aumento da presión intracraneal .
Situado nos sismos paranasais, os osteomas poden dar síntomas coma estes:
- omisión da pálpebra;
- protuberancia do globo ocular;
- tamaño de alumno diferente;
- visión dobre nos ollos;
- deterioración da visión;
- dificultade de respirar.
Os osteomas localizados nos ósos dos membros adoitan causar dor na zona afectada, que lembra a dor muscular.
Diagnóstico e tratamento do osteoma óseo
Os osteomas son diagnosticados por exame de raios X ou por tomografía computarizada. Se estas formacións se desenvolven asintomáticamente, non se tratan, só se require unha supervisión médica constante. Noutros casos, o tratamento cirúrxico realízase para eliminar o tumor e unha pequena porción do tecido óseo. A resurrección do tumor logo da cirurxía é moi rara.