Por que o neno deixou de andar aos 4 meses?

Axiña que o bebé comeza a facer os primeiros sons, a maioría dos pais veñen a un pracer indescriptible. A primeira etapa no camiño para articular o discurso é unha camiñada. Ela prepara o aparello articulador para a reprodución de sílabas e logo para palabras completas. Pero ás veces ocorre que o neno deixou de andar aos 4 meses. Adoita preocuparse por mozas e pais moi coidadosos, que inmediatamente comezan a ter medo de que hai algo mal co seu bebé. Non obstante, non soas de inmediato unha alarma e precipites ao médico de horror. Polo tanto, imos considerar en detalle por que o neno de súpeto deixou de camiñar a 4 meses.

Que causou a ausencia de andar nesta idade?

Se o bebé de súpeto parouse bruscamente e está preocupado por iso, móstralo ao pediatra e neurólogo. Pero na maioría dos casos isto é absolutamente normal. É posible que o neno de catro meses deixase de camiñar polas seguintes razóns:

  1. Pasa a unha nova etapa de desenvolvemento do discurso. Así, por 5-6 meses a migas xa comezan a babear, pronuncian sílabas claramente distinguibles e ata compoñen cadeas completas: por exemplo, "ta-to-tu", "ba-ba-ba", "pa-po-pu" ou "ma-mo-mo". Por iso, é probable que o neno deixe de camiñar, xa que agora mostra un interese activo na gesticulación e articulación dos adultos, tratando de reproducilo. Polo tanto, o seu fillo simplemente decidiu concentrarse en observar coidadosamente os movementos dos seus beizos e mans, así como as expresións faciais, para logo agradalo con novas habilidades.
  2. No peor dos casos, isto pode ser un síntoma dos problemas asociados coa inmadurez do aparato de fala. Se o neno mantívose en silencio por moito tempo e nin sequera intenta babear, móstralo a un especialista. Determinará con precisión por que o neno deixou de camiñar e se isto se debe a un certo atraso no desenvolvemento. En calquera caso, é necesario falar co fillo o máximo posible, cantarlle cancións, ler versos infantís e contos de fadas e, a continuación, o seu fillo comezará a falar, mesmo na súa propia lingua, co mundo que o rodea.