Unha alternativa aos axentes antivirais, antibacterianos e antifúnxicos é o ozono. Este gas ten poderosas propiedades antisépticas, polo tanto, é amplamente utilizado en cosmetologia e medicina para o tratamento de diversas enfermidades. Prácticamente en todas as esferas úsase a ozonoterapia: os beneficios e os danos deste procedemento están profundamente estudados e os expertos con confianza confirman que os efectos beneficiosos da modificación triatómica de osíxeno son moito maiores que os negativos.
Cal é o uso da ozonoterapia?
Existen varios métodos para introducir o gas en cuestión no corpo:
- por vía intravenosa;
- subcutáneamente;
- intramuscularmente;
- rectalmente;
- intravaginamente.
Os beneficios da terapia con ozono intravenosa e intramuscular son os seguintes:
- fortalecer a inmunidade;
- purificación de órganos internos a partir de focos inflamatorios;
- restauración da permeabilidade e funcións das membranas celulares;
- activación de procesos metabólicos;
- eliminación de radicais libres;
- eliminación de bacterias, fungos e virus;
- normalización do funcionamento do sistema nervioso;
- alivio de síndromes de dor asociados a enfermidades do sistema musculoesquelético;
- soporte para a agudeza visual .
A inxección subcutánea de osíxeno triatómico úsase a miúdo na cosmetología. Este uso do gas permite:
- retardar o envellecemento da pel;
- acelerar a curación das feridas;
- alisar as engurras;
- eliminar espiñas, cicatrices, cicatrices, manchas de idade e post-acne;
- normalizar a pel;
- reducir a severidade das estrías e celulite;
- desfacerse do inchazo, círculos escuros baixo os ollos.
Os beneficios da terapia de ozono rectal compensan o dano causado ás células do fígado. Este procedemento adoita incluírse no tratamento da hepatite, as fendas rectales, as hemorróidas, a proctite e outras patoloxías.
A administración intravaginal de gas proporciona terapia efectiva de inflamacións xinecolóxicas, endometriose e endometritis, erosión do cérvix.
Os efectos secundarios dos beneficios da ozonoterapia e contra-indicacións
En casos raros, por norma xeral, debido á inexperiencia do médico ou a cualificación insuficiente do especialista que realiza o procedemento, poden xurdir tales efectos secundarios:
- cólico renal ;
- dor e vermelhidão da pel no lugar da inxección;
- aumento da frecuencia de micção;
- aumento da concentración de enzimas hepáticas.
Contraindicacións:
- sangrado interno;
- hipertiroidismo;
- propensión ás convulsións;
- pobre coagulación de sangue ou hemofilia;
- intoxicación aguda;
- accidente vascular cerebral hemorrágico;
- alerxia ao ozono;
- trombocitopenia;
- infarto de miocardio;
- síndrome de alcohol abstinente.