A maior parte da humanidade entra diariamente en contactos comunicativos con outras persoas. A necesidade de comunicación xorde en todos, alguén pode pasar horas conversando e alguén só un par de veces ao día. A xente sempre quere comunicarse.
Consideremos como se forma esa necesidade humana e cal é a súa clasificación.
A necesidade humana de comunicación é unha das principais necesidades socióxicas. Xorde cando a experiencia acumúlase en interacción con outras personalidades. A súa base é a necesidade de contactos emocionais, a súa procura e unha determinada técnica para satisfacer esta necesidade. Maniféstase no desexo dun individuo de pertencer a un grupo, converterse nun membro do mesmo, interactuar con el, axudar a axuda e aceptar, se é necesario. A formación da necesidade de comunicación ocorre no desexo de participar con outras persoas en calquera acción conxunta. Motiva, axuda a apoiar e dirixe cada actividade de cada persoa na dirección de comunicación con outras persoas.
En nenos, a comunicación como unha necesidade social non é unha calidade innata, senón que se forma no contexto da actividade activa dos adultos e, a miúdo, se manifesta a 2 meses. Os adolescentes cren que non só teñen esa necesidade, pero a este respecto, poden comunicarse tanto como desexen. Hai momentos nos que mostran signos de protesta aos adultos, cando estes tenden a limitar dalgún xeito a súa necesidade de comunicación.
Se falamos sobre as necesidades dos adultos para a comunicación, comunízanse moito menos do que queren, moitas veces mergullándose no negativo. Para comprender as orixes da formación das necesidades de comunicación, consideraremos os tipos de necesidades de comunicación.
- Dominación. Unha persoa intenta exercer algunha influencia sobre os intereses, o comportamento, o pensamento doutra persoa.
- Prestixio. Algunhas persoas en comunicación tenden a ver o recoñecemento das súas capacidades, a admiración do interlocutor.
- Seguridade. Para aliviar a tensión, os sentimentos de medo, as persoas comezan a buscar un interlocutor, ás veces incluso ante un descoñecido.
- Individualidade. A necesidade de comunicación para mostrar a outros o que conseguiu unha persoa, o orixinal
personalidade. - Protección. Se unha persoa ten o desexo de mostrar preocupación por outros, el busca satisfacer este desexo en comunicación.
- Cognición. A necesidade de comunicación no caso de que o interlocutor busque aprender algo novo, algo que o seu compañeiro pode dicirlle.
Entón, todos deben comunicarse, pero algúns non son tan brillantes como os demais o mostran. Vale lembrar, se unha persoa intenta dicirlle algo, ten que escoitar, deixando falar.